ترسناک ترین جنگل های ایران

جنگل ها با وجود زیبایی های درونی منحصر به فردی که دارند، اما گاهی اوقات به مکانی خوفناک تبدیل می شوند که بازدید از آن دل و جرات خاصی را می طلبد. در اقصی نقاط مختلف جهان جنگل هایی با این ویژگی وجود دارند اما در این مقاله ما قصد داریم ترسناک ترین جنگل های ایران را نام ببریم، پس اگر علاقه مند هستید که به نقاطی ترسناک سفر کنید و یا اطلاعاتی از آن ها در دست داشته باشید، در ادامه ما را همراهی نمایید.

همان گونه که می دانید، هیچ مکانی از ابتدای پیدایش ترسناک نبوده و در طول زمان های طولانی افراد مختلف موارد ناشناخته را در آن مشاهده کرده اند و یا صداهای عجیبی شنیده اند که سبب گشته آن مکان ها تداعی گرِ ترس و وحشت شوند.

جنگل جیغ

در حوالیِ روستای “سربرج” در منطقه طرقبه مشهد، جنگلی بسیار زیبا و در عین حال بیمناک وجود دارد که جنگل جیغ نامیده می شود. این بیشه در دره ای قرار دارد که گذر رودخانه ای از دل آن سبب شده جلوه ای بی نظیر پیدا کند. این جنگل به هنگام روز همچون جنگل های دیگر، دارای فضایی دل انگیز می باشد ولی همزمان با تاریک شدن هوا صداهایی عجیب و رعب آور از میان درختان آن به گوش می رسد. گفته می شود این صداها شبیه به صدای جیغ بوده و هیچ شباهتی به صدای پرندگان یا وزش باد ندارد.

شاید برایتان جالب باشد که بدانید این صداها پیش از سال ۱۳۹۰ به گوش نمی رسید و جالب تر این که حتی رودخانه جنگل هم تا پیش از این سال به طور متوالی خروشان نبود که این امر ترس از این جنگل را دوچندان می کند. برخی این پدیده را ناشی از هجوم ملخ های مهاجر به این درخت زار می دانند، به هر حال حضور در این جنگل در زمان تاریکی، شجاعتی می خواهد که افراد کمی حاضر به تجربه آن هستند.

اما دلیل واقعی این صداها چیست؟

پس از به گوش رسیدن این صداهای رعب آور، اهالی منطقه تصمیم گرفتند تا فارغ از شایعات موجود، علت اصلی را جویا شوند، از همین رو موضوع را با دهیار و بعد بخشدار منطقه در میان گذاشتند. به دنبال این عمل، تیمی از تحقیق کنندگان زمانی را به کاوش در جنگل جیغ اختصاص دادند. بعد از مدتی گفته شد که صداهای شنیده شده از جیرجیرک های فراوانی است که به هنگام جوش و خروش رودخانه به این جنگل یورش آورده و به صورت دسته جمعی آوازخوانی می کنند.

آدرس: خراسان رضوی/ طرقبه/ روستای سربرج

 باغ سنگی درویش خان

یکی دیگر از مکان های خوف انگیز ایران در استان کرمان و ۴۰۰ کیلومتری سیرجان واقع شده است.

در سال ۱۳۴۰ و در پی اصلاحات ارضی، زمین های شخصی ملک دار در حوالی مکان کنونی از دست رفت و او از این رخداد بسیار ناراحت و اندوهگین بود. چند سالی گذشت و مردم شاهد ایجاد باغی عجیب در این منطقه شدند. در حقیقت این باغ حاصلِ اعتراضات همان شخص ملک دار (درویش خان اسفندیار پور) بوده و از آن جایی که از توانایی شنوایی و گفتاری بی بهره بود، این راه را برای اعلام اعتراض خود انتخاب کرد.

حکایت ها گویای آن می باشد که درویش خان بعدِ فوت هر یک از عزیزانش یک سنگ به درختان اضافه می کرده و هم اکنون آمار دقیقی از سنگ های ریز و درشت این باغ در دست نمی باشد.

ویژگی سنگ های موجود در این باغ

یک نکته جالب و حیرت انگیز پیرامون سنگ های این باغ وجود دارد و آن وجود تعدادی سوراخ در اکثر آن ها می باشد. این ویژگی باعث شده تا درویش خان بتواند سنگ ها را از شاخه ها عبور دهد.

آدرس: کرمان/ سیرجان/ میاندوآب